નદી થઈ સમંદરને એ ખળભળાવે!
ઝુકાવીને પાંપણ એ જયારે ઉઠાવે!
છે પ્રેમ એને પણ, જુદી રીતે જણાવે!
ભલે આભૂષણ છે જે એને સજાવે!
હું ઈચ્છું કદી લાજને ભૂલી આવે!
કરું જયારે ફરિયાદ અંધારની હું,
તરત ચહેરા પરથી એ જુલ્ફો હટાવે!
ન જોવાનું ફરમાન પણ એનું પાળું,
પ્રથમ એ ઘડીભર જો પાળી બતાવે!
હશે કેવું મીઠું મીઠું રીઝવું તો!
જે ગુસ્સામાં પણ વાણી મીઠી વહાવે!
અલૌકિક ઘટના નહીં તો બીજું શું!
નદી થઈ સમંદરને એ ખળભળાવે!
સંદીપ પૂજારા
