સ્મશાન સુધી
પડછાયો પણ પોંહચી ન શક્યો છેક સ્મશાન સુધી,
ઘર માં બોજા જેમ જ રહ્યો છું છેક સ્મશાન સુધી.
પોતીકી એ સુવાસ છોડીને સત્કર્મો સાથ નિભાવશે,
વિજ્ઞાન ખોટું થર્યુ લોહી ન બન્યું છેક સ્મશાન સુધી.
ઝગડતો રહ્યો એક એક દિન ઈચ્છાઓને લઇ સાથે,
એકલો મલકાયો શમણું ન ફળ્યું છેક સ્મશાન સુધી.
ભરેલી જોળી હાથમાં લઇ ઘણું માંગતો રહ્યો મંદિરે,
ઈશ્વર ભજતાં ને ક્યાંય ન જડ્યાં છેક સ્મશાન સુધી.
મારું અહમ્ જ લઇને મને કિનારે આવતા ડુબી ગયું,
તરસતો રહ્યો હું ચારે ચાર ખભે છેક સ્મશાન સુધી.
ચેતના એ સળગી ગઈ ને વાર ન લાગી ઘરથી કાઢતાં,
સમજાવતા સદા મને થાકી પડ્યાં છેક સ્મશાન સુધી.
મારી સંસ્કૃતિ એ મને છાતી એ ચાંપીને સાચવી લીધો,
એકે વાત જીવતર ની ખોટી ન થઇ છેક સ્મશાન સુધી.
લુહારિયા બળદેવ મહેસાણા
