*लठ्ठ  लग्नाळू**

*ससा रे ससा कापसा जसा*

       -:  स्वरचित वात्रटिका  :-

कसा नि बसा ,आहे ढिम्म जसा ,तिच त्याच्याशी लगीन लागलं .

हळू हळू चाले पोट , गदा गदा हाले ,

नवरदेव  लठ्ठ  मी .

अशी रे कशी काळी म्हैस च  जशी त्याच  तिच्या शी लगीन लागलं

डौल तिचा पहा चाल तिची पहा

जणु हत्तीण वळवळ ली.

मोठे मोठे डोळे नी वटारून पाहे, नवरी ती हँसली ,

वेणी चा शेपटा ,गर गर फिरवे बत्तीशी रे

दिसली .

जाड्या भेंगा चा चष्मा नि भिरी भिरी पाहे ,गम्मत लग्ना ची ,

नाकाचा शेन्डा,बोटाने उडवित

करे चष्मा खाली वरती ,

पाटावर बसाया नवरा धजेना

चार हातांनी बसविलें ,

रुपाया नारळ , ठेवावे कुंठ ते पोटा ने जागा अडविलें .

हातां ना जोडून पूढे करताना पोट आडवे आले .

वर माळा घेऊन नवरा उभा , त्याच्या समोर उभी 

 नवरी ,

गळ्यात माळा,घालावी कशी बरं,दोनदोन ढेरी अडली.

वर जरा झुकला , जरा मागे  हटला ,त्याचा हात च डग -मगला ,

वाके जसा तसा , जणु बैल घाण्या वरचा

अरे ! चष्मा च त्याचा पडला .

कसा नि बसा आहे जोडा त्यांचा ,एक हत्तीणी, दूजा  बैलं ,

शुभ मंगल ,सावधान करा ,आपणा जेवणा ची चंगळ.

सौ सुलोचना बेलापुरकर

       *अपराजिता *