મારું એકાંત
વ્હાલીડા !
હું તો એકલી પડું ને તારી વેણુનાં સૂરે,
મારા મનનો મોરલિયો ટહુકે.
અભરે ભરાય મારું સૂનું એકાંત,
ચારેકોર તારી ઝાંખી જ્યાં પ્રગટે.
ઝળાંહળાં થાય મારા અંતરનો ઓરડો,
મારે રોમ રોમ દિવડા કઈંક પ્રગટે.
ભીંજવે તું મુજને સરાબોળ રસધારે,
તારી આંખ્યુંથી અમીરસ જ્યારે ટપકે.
સ્થળ કે કાળ કેરું રહે નવ ભાન ,
તારા રંગમાં મને તું જ્યારે રંગે.
બોલકું થાય મારું સૂનું એકાંત,
અતિ આનંદે હૈયુ મારું છલકે.
તારો ને મારો સથવારો ભવોભવનો
અનહદની ઝાલર મારા અંતરે સદા રણકે...
- ભારતી વડેરા
