પ્રેમ અગન
પ્રેમ અગન
મેં મારા દસ માસના નિંદ્રાધીન પુત્રને પલંગ પર સુવડાવી તેની પડખે પડતું મૂક્યું. મારી આંખોમાંથી અશ્રુ વહેવા લાગ્યા હતાં. હું મૂરખ હતી. મેં જાતે જ સમજ્યા વિના મારા પગ પર કુહાડો માર્યો હતો. હવે મુરખની જેમ ‘ઢોળાયેલા દૂધ પર’ હું અફસોસ કરવા બેઠી હતી. મારી વ્યથા હું કહું તો પણ કોને કહું. જે કોઈ મારી વાત જાણશે તે બધા મને પાગલ સમજશે. કોઈ માણસ પર લાગણી થઈ આવવી તે અલગ વાત છે પણ સામે ચાલીને કોઈ પરાઈ સ્ત્રી, જે તેની પૂર્વ પ્રેમિકા હોય, તેને પોતાના પતિ પાસે શયનકક્ષમાં મોકલવી તે નરી મૂર્ખાઈ નહીં તો બીજું શું કહેવાય..?!
દવાખાનામાં બીમારીના બિછાને પડેલી પેલી આધેડ વયની સ્ત્રી મારી કોઈ સગી થતી ન હતી. મારે તેને હમદર્દી બતાવવાની જરૂર જ ન હતી. મારે તેની દીકરીના ભગ્નપ્રેમની વાત સાંભળવી જ જોઈતી ન હતી પણ ન જાણે કેમ હું તેની વાત સાંભળવાની મૂર્ખાઈ કરી બેઠી હતી!
તેની વાત સાંભળી તો ભલે સાંભળી મારે તેની વાત પર અમલ કરી તેની દીકરીને લગ્ન કરવા પ્રેરણા આપવા માટે તેની સાથે દોસ્તી કરવાની જરૂર ન હતી. દોસ્તી કરી તો ભલે કરી પરંતુ, દુનિયામાં પ્રેમભંગ થયેલી ઘણી સ્ત્રીઓ જીવે છે તેમ સ્નેહા પણ જીવી લેત, મારે ઈન્સાન મટી ફરિશ્તા થવાની શી જરૂર હતી!?
મારી પડખે પથારીમાં સૂતેલા મારા પુત્રના સળવળાટથી મારી તંદ્રા તૂટી.
તેની આંખો બંધ હતી. મને લાગ્યું કે તે ભૂખ્યો થયો હશે. મેં મારુ બ્લાઉઝ ઊંચું કરી મારી છાતી તેના હોઠે લગાડી. તેણે બંધ આંખે ‘ચપ..ચપ..ચપ...ધાવણ ધાઈને તેની ક્ષુધા તૃપ્ત કરી. તે પડખું ફરીને નિરાંતે ઊંઘી ગયો. મેં તેના માથા પર હાથ ફેરવ્યો.
હું ફરીથી વિચારે ચઢી.
મારા પુત્રને વાઈરલ ઈન્ફેક્શન થયું હતું. તેને મલ્ટી સ્પેશિયાલિટી હૉસ્પિટલમાં દાખલ કર્યો હતો. ડોક્ટરની સલાહ અનુસાર મારે ત્રણ ચાર દિવસ હૉસ્પિટલમાં રોકાવું પડે તેમ હતું. શશાંક, મારા પતિ, મારા પુત્રને હૉસ્પિટલમાં દાખલ કરાવી, તેમની ઓફિસના કામે ત્રણ દિવસની ટુર પર ચાલ્યા ગયા હતા.
‘ચાઈલ્ડ વોર્ડ’ની બાજુમાં ‘કિડની પેશન્ટ’ વોર્ડ હતો. ધનવાન નીતાબેન તેમાં દસ દિવસથી દાખલ થયેલા હતા. તેમની પાસે તેમના ઘરનું કોઈ રોકાયું ન હતું. જરૂર પણ ન હતી. હૉસ્પિટલના સ્ટાફ દ્વારા તેમની પૂરેપુરી કાળજી લેવામાં આવી રહી હતી.
તેમને એકલાં જોઈ મને તેમના પર અનુકંપા થઈ આવી હતી. હું તેમની પાસે જઈ બેસું તે તેમને ગમતું હતું. થોડા કલાકોમાં મારી સાથે તે હળીમળી ગયા હતાં. તે વાતોડિયા હતાં. મને સતત વાતો કર્યા કરતાં હતાં.
આજે તેમને મળવા માટે તેમની કેનેડા નિવાસી પુત્રી સ્નેહા આવવાની હોવાથી તે ખૂબ ખુશ હતાં.
“તને ખબર છે પ્રેમા મારી સ્નેહા એક યુવકને ખૂબ પ્રેમ કરતી હતી પરંતુ તે યુવક ગરીબ હોવાથી તેના પાપાએ તેની સાથે લગ્ન કરવાની ના પડતાં સ્નેહા ઘરેથી ભાગી ગઈ હતી. તે તેના પ્રેમી સાથે ફેરા ફરે તે પહેલાં તેના પાપા તેને મંદિરમાંથી પકડી લાવ્યા હતા. એક અઠવાડિયા સુધી ઘરમાં પૂરી રાખી મારા દીકરા પાસે કેનેડા મોકલી દીધી હતી.”
“સ્નેહા મારા દીકરા પાસે ગઈ જ નહીં. તે કેનેડા પહોંચી તેની બહેનપણી સાથે રહેવા લાગી હતી. મારા દીકરાએ તેને તેની સાથે રહેવા દબાણ કર્યું પરંતુ સ્નેહાએ કેનેડાના કાયદા હેઠળ તેની વિરુધ્ધ ફરિયાદ કરવાની ધમકી આપતાં તે ડરી ગયો હતો.”
“સ્નેહા ત્યાં બે વર્ષ ભણી. હવે તેને કેનેડામાં કામ કરવાના વિઝા મળી ગયા છે. એક વર્ષથી તે ત્યાં નોકરી કરે છે. સમાચાર છે કે તે ખૂબ સારું કમાય છે. તેણે તેના પિતા અને તેના ભાઈ સાથે સબંધો તોડી નાખ્યા છે. મારી બીમારીની જાણ થતાં મારી તબિયત જોવા ફક્ત એક જ અઠવાડિયા માટે આજે ભારત આવી રહી છે.”
“મારી બંને કિડની કામ કરતી નથી. મારે દરરોજ ડાયાલીસીસ કરાવવું પડે છે. ભગવાન જાણે હું કેટલું જીવીશ. સ્નેહા મને છેલ્લીવાર જીવતી જોવા આવી રહી છે. હું ખૂબ ખુશ છું. તેનું મોઢું એકવાર જોયા પછી મરી જાઉં તો મારા આત્માને શાંતિ મળશે.”
નીતાબેને થોડા શબ્દોમાં તેમનો અને સ્નેહાના જીવનનો વૃતાંત મને કહી સંભળાવ્યો હતો.
મેં કહ્યું, “સ્નેહા ભારત આવી રહી છે તો તેનું લગ્ન કરાવી દો.”
નીતાબેન: “લે કેવી વાત કરે છે અમે પ્રયત્નો નહીં કર્યા હોય? તે તેના પ્રેમીને ભૂલી શકી નથી.”
મેં કહ્યું, “તેનો પ્રેમી પરણી ગયો છે?”
“પરણી જ જાયને! તે અત્યાર સુધી સ્નેહાની રાહ જોઈને થોડો બેસી રહે?”
“તો પછી સ્નેહાએ શા માટે તેના માટે પોતાનું જીવન બરબાદ કરવું જોઈએ? તેણે પણ તેને લાયક કોઈ યુવક સાથે પરણી જવું જોઈએ. જો તેના પ્રેમીને તેના ઉપર સાચો પ્રેમ હોત તો તે થોડો પરણી જાત? તેની રાહ ન જોવત? દુનિયામાં પ્રેમ બ્રેમ જેવું કશું નથી. નર્યો દંભ હોય છે! આવવા દો સ્નેહાને હું તેને લગ્ન કરી લેવા સમજાવીશ. કોઈ બેવફા માટે જિંદગી બરબાદ કરવી તે મૂર્ખામી છે.”
“બેટા તું સ્નેહાને સમજાવજે. મારી પણ ઈચ્છા છે કે તે તેનું ઘર મંડાય. મરતાં મરતાં હું તેનું લગ્ન જોવા ઈચ્છું છું.” નીતાબેને આશાભરી નજરે મારી સામે જોઈ કહ્યું હતું.
***
સ્નેહા કેનેડાથી આવી ગઈ હતી. તે હૉસ્પિટલની બાજુમાં આવેલી ફાઈવ સ્ટાર હૉટલમાં ઉતરી હતી. તે ખૂબ રૂપાળી હતી પરંતુ તેના શરીરમાં કસ દેખાતો ન હતો. તેનું શરીર એકદમ સુકાઈ ગયેલું હતું.
“હાય હાય! સ્નેહા તું કેમ આવી થઈ ગઈ છે? બીમાર હું છું કે તું છે?” સ્નેહાને જોતાંની સાથે જ જનેતા નીતાબેનના મોઢામાંથી શબ્દો સરી પડ્યા હતા. સ્નેહાનું સુકાઈ ગયેલું શરીર જોઈ, પોતાનું દર્દ ભૂલી, તેમને દીકરીની ચિંતા થઈ આવી હતી.
“મૉમ શરીર છે. ચાલ્યા કરે. તબિયત થોડી નરમ ગરમ રહે છે. તું મને ત્રણ વર્ષ પછી જુએ છે એટલે હું તને બીમાર જેવી દેખાઈ રહી છું. ચિંતાનું કોઈ કારણ નથી.” સ્નેહાએ તેની મમ્મીની પથારી પર બેસી તેની પીઠ પર હાથ ફેરવતાં ફેરવતાં કહ્યું હતું.
થોડા કલાકોમાં જ મારે સ્નેહા સાથે દોસ્તી થઈ ગઈ હતી.
બીજા દિવસે તે મારા રૂમમાં આવીને મારી પાસે બેઠી.
હું સીધી મુદા પર આવી ગઈ હતી. મેં તેને કહ્યું, ‘સ્નેહા તું તારા પ્રેમીને ભૂલી જા. તે બીજે પરણી ગયો હશે. તું પણ તારા લાયક કોઈ યુવક શોધી કાઢી પરણી જા.’
“પ્રેમા તેં લગ્ન પહેલાં કોઈને પ્રેમ કર્યો છે?”
“ના.”
“તો તું નહીં સમજે કે પ્રેમ શું હોય છે!” કહી તે ચૂપ થઈ ગઈ હતી.
મને તેની વાત સમજાઈ ન હતી પરંતુ તેના અવાજમાં ટપકતું દર્દ હું સમજી શકી હતી. મને ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે તે તેના પ્રેમીને ભૂલી શકી ન હતી.
મને ચૂપ જોઈ તે બોલી, “પ્રેમા હું એક અઠવાડિયા માટે જ આવી છું. મારે કેનેડા પાછા જતાં પહેલાં મારા પ્રેમીને એકવાર મળવું છે. મારે તેની સાથે એકવાર સહશયન કરવાનું અરમાન પૂરું કરવું છે. હું તેના જૂના રહેઠાણે તેને મળવા ગઈ હતી પરંતુ મને જાણવા મળ્યું કે તે તેની કંપનીએ ફાળવેલા ફ્લેટમાં રહેવા ચાલ્યો ગયો છે. તેના પાડોશીઓને તેના નવા સરનામાની ખબર નથી.”
“આવડા મોટા મુંબઈ શહેરમાં તું તેને કેવી રીતે શોધી શકીશ?”
“મને કોઈ આઈડિયા નથી પરંતુ મારું મન કહે છે કે હું તેને જરૂર મળી શકીશ.”
“તારા પ્રેમીનું નામ શું છે?”
“શશાંક...શશાંક મહેતા.”
તેનો જવાબ સાંભળી હું અવાક થઈ ગઈ હતી.
“તારી પાસે તેનો ફોટો છે?”
તેણે તેના મોબાઈલમાંથી મને શશાંકનો ફોટો દેખાડ્યો હતો. તે ફોટો જોઈ મારા પગ તળેથી જમીન નીકળી ગઈ હતી. તેનો પ્રેમી હવે મારા પતિ હતા. મને ચક્કર આવતા હોય તેવું લાગ્યું હતું. મેં મારી જાતને સંભાળી લીધી હતી.
તેને એકાએક ઊબકો આવ્યો. તેની ઉલ્ટીથી મારા રૂમનું વોશબેસિન લાલચોળ થઈ ગયું હતું. તેની આંખો બહાર નીકળી આવી હતી. તેનો ચહેરો પીળો પડી ગયો હતો. તેને શ્વાસ ચઢી આવ્યો હતો.
તે બોલી, “પ્રેમા મને ચોથા સ્ટેજનું લંગ કેન્સર છે. મારી પાસે ખૂબ ઓછો સમય બચ્યો છે. પ્લીઝ મારી મૉમને તું જણાવતી નહીં. હું નથી ઈચ્છતી કે તેના અંતિમ સમયે મારી મૉમ મારી ચિંતાથી વ્યથિત થાય!”
તેની આંખોમાં યાચના હતી. હું દ્રવી ઉઠી હતી. મેં તેના હાથ પર મારો હાથ મૂકી તેને હૈયા ધારણા આપી હતી.
તે આગળ બોલી હતી, “મને ડૉક્ટરે લાંબો પ્રવાસ કરવાની ના પડી હતી તેમ છતાં હું મારી મૉમ અને મારા પ્રેમીને છેલ્લીવાર મળવા આવી છું.”
તેનો તેના પ્રેમી પ્રત્યેનો પ્રેમ અને અનુરાગ જોઈ હું વિચલિત થઈ ઉઠી હતી. પ્રેમનું આવું ખેંચાણ મેં કદી જોયું ન હતું.
***
મારા પુત્રને હોસ્પિટલમાંથી રજા આપી દેવામાં આવી હતી. હું તેને લઈને ઘરે આવી ગઈ. તે રાત્રે શશાંક ટુર પરથી પાછા આવી ગયા હતા.
રાત્રે તેની બાજુમાં સૂતાં સૂતાં મેં કહ્યું, “શશાંક મારી એક ફ્રેન્ડ કેનેડાથી આવી છે. હું તેને કાલે રાત્રે આપણા ઘરે રોકાવા બોલાવવાની છું. તમને કોઈ વાંધો તો નથી ને?”
“જો તે ખૂબસૂરત હોય તો મને વાંધો નથી.” શશાંકે મને નખરું કરી કહ્યું. હું જાણતી હતી કે તે મને ચીડવતા હતા.
“હા મને ખબર છે બધા પરણેલા પુરુષોને પત્નીઓની બહેનપણીઓ વધારે ગમતી હોય છે. વળી જો તે કુંવારી હોય તો તેમને તેમાં વધારે રસ પડે છે.”
“મતલબ કે તારી સહેલી હજુ કાચી કુંવારી છે એમ ને? તો પછી આજે જ બોલાવી લે.” શશાંકે મને તેના આલિંગનમાં ભીંસતાં કહ્યું.
“લુચ્ચા..” કહી હું તેને વીંટળાઈ વળી હતી.
***
હું સ્નેહાને તેની હૉટલના રૂમમાં મળી હતી.
હું શશાંકની પત્ની છું અને તેને એક રાત માટે મારા પતિ પાસે રોકાવાની સામેથી ઓફર કરી રહી છું તે વાત સ્નેહા માની જ શકી ન હતી. મારી ઓફર સાંભળી તે મારી સામે તાકતી બેસી રહી હતી.
“પ્રેમા તું ઈન્સાન છે કે ફરિશ્તો?” સ્નેહાએ તેની આંખોમાં આંસુ ભરી મને તેના આલિંગનમાં લઈ કહ્યું હતું. તે હીબકાં ભરી રડી રહી હતી. તેને ખાંસી ઉપડી હતી. મારો હાથ તેની પીઠ પર ફરી રહ્યો હતો.
મેં મારા હૃદય પર પથ્થર મૂકી મારી લાગણીઓ પર કાબૂ રાખ્યો હતો.
“સ્નેહા હું ફરિશ્તો નથી પણ માનવ ધર્મ નિભાવી રહી છું. તારી પાસે સમય ખૂબ ઓછો છે. તારે ફક્ત એકવાર તારા પ્રેમીને મળવું છે. હું મિત્રતા નિભાવી રહી છું તેમ સમજી લે!” મેં મક્કમ મને તેને કહ્યું હતું.
“તને ખબર છે કે તું શું કરવા જઈ રહી છે?”
“હા. ખૂબ વિચારીને મેં નિર્ણય લીધો છે.”
“હું શશાંક સાથે એકાંત માણવા માગું છું તે વાત પર તેં વિચાર કર્યો છે?”
“તારી અંતિમ ઈચ્છા પૂરી થાય તેવું હું ઈચ્છું છું. હું બીજું કશું વિચારવા માગતી નથી.”
સ્નેહા મને તાકતી જ રહી ગઈ હતી. થોડા સમય પછી તે બોલી, “પ્રેમા શશાંકને ખબર છે?”
“મેં ફક્ત એટલું જ કહ્યું છે કે મારી એક ફ્રેન્ડ આજે રાત્રે આપણા ઘરે રોકાવા આવવાની છે. મેં તેમને તારું નામ જણાવ્યું નથી.”
“જો શશાંક મને જોઈ તારા અને મારા પર ગુસ્સે થશે તો શું કરીશું. કદાચ તે મારું અપમાન કરી મને કાઢી મૂકશે તો હું સહન કરી શકીશ નહીં.”
“તું જો... અને તો... વિચારવાનું રહેવા દે! આખરે તે તારા પ્રેમી છે. તેવું કશું નહીં થાય તેવો મને વિશ્વાસ છે.”
“જો તેવું થાય તો તું પરિસ્થિતી સંભાળી લે જે.”
“ઘરમાં તું અને શશાંક એકલાં જ હશો. હું મારા દીકરાને લઈ અહીં હૉટલમાં આવી જઈશ. પરિસ્થિતી તારે સંભાળી લેવાની રહેશે.”
“ઓહ..પ્રેમા જો તું ઘરમાં હાજર રહેવાની ન હોય તો હું તારા ઘરે આવીશ નહીં.”
“તારે આવવું જ પડશે. તને મારા સોગંદ છે.”
હું સ્નેહાનો જવાબ સાંભળ્યા વિના ચાલી નીકળી હતી. સ્નેહાના રૂમમાંથી બહાર નીકળી હું રડી પડી હતી.
***
શશાંક ઓફિસેથી પાછા આવે તે પહેલાં સ્નેહા મારા ઘરે આવી પહોંચી હતી. મેં શશાંકને ફોન કર્યો.
“હેલો...શશાંક મારી ફ્રેન્ડ આપણા ઘરે આવી ગઈ છે. મારે એક અગત્યનું કામ આવી ગયું છે એટલે બાબાને લઈ હું બહાર જાઉં છું. કામ પૂરું થશે એટલે તરત જ હું ઘરે આવી જઈશ. જમવાનું તૈયાર છે. તમે અને મારી બહેનપણી બંને જમી લેજો. જમવા માટે મારી રાહ જોતાં નહીં.”
મેં શશાંકનો જવાબ સાંભળ્યા વિના ફોન કાપી નાખ્યો હતો.
***
હૉટલની રિસેપ્શન ડેસ્ક પર મેં સ્નેહા વિષે પૂછ્યું હતું.
“આર યુ મિસીસ પ્રેમા મહેતા?” રિસેપ્નિસ્ટે મને પ્રશ્ન કર્યો હતો.
‘યસ.’ કહી મેં મારું ઓળખપત્ર આગળ ધર્યું.
‘મિસ સ્નેહાએ તમે આવવાના છો તેવી સૂચના અમને આપી છે. તે કોઈ કામ માટે બહાર ગયાં છે. તમારે તેમની રાહ જોવી પડશે. તમે તેમના રૂમમાં રોકાઈ શકો છો.” કહી તેણે સ્નેહાના રૂમની ચાવી મને આપી હતી.
હું સ્નેહાના રૂમમાં આવી પલંગ પર પડીને રડી પડી હતી.
મને હવે ખૂબ અફસોસ થઈ રહ્યો હતો. આવી વેવલાઈ કરવાની ભૂલ માટે મને ખૂબ પસ્તાવો થઈ રહ્યો હતો. હવે તીર છૂટી ગયું હતું. ઘોડા ભાગી ગયા પછી તબેલાને તાળું મારવાનો કોઈ અર્થ ન હતો.
મને આખી રાત ઊંઘ આવી ન હતી.
***
સવારના ચાર વાગ્યે સ્નેહા પાછી આવી હતી.
તેના ચહેરાના ભાવ જોઈ હું સમજી શકી નહીં કે તે ખુશ હતી કે નહીં?
તે મારી પાસે બેઠી. તેણે મારા નિંદ્રાધીન પુત્રના ગાલ પર એક ચુંબન કર્યું.
તે બોલી, “પ્રેમા તું ખૂબ નસીબદાર છે. મને તારા પર ઈર્ષા થઈ આવી છે.”
મને તેની વાત સમજાઈ ન હતી. હું ચૂપ રહી. હું અંદરથી કપાઈ રહી હતી. હું અફસોસ કરવા સિવાય બીજું કશું કરી શકું તેમ ન હતી.
તેણે ધીમા અવાજે મને કહેવાનું શરૂ કર્યું.
પ્રેમા હું તારા ફલેટનો દરવાજો ખુલ્લો રાખીને શશાંકની રાહ જોતી બેઠી હતી.
શશી આઈ મીન શશાંક મને જોઈ ડઘાઈ ગયો હતો. તે બોલ્યો, ‘સ્નેહા તું... તું.. પ્રેમાની ફ્રેન્ડ છે? તું...અહીં રોકાવા આવી છે?” તેના ચહેરા પરનો ગભરાટ જોઈ મને રમુજ થઈ આવી હતી. ફ્રિજ ખોલી તે એક જ શ્વાસે આખી બોટલ પાણી ગટગટાવી ગયો હતો. પાણી પીધા પછી તે સોફા પર ફસડાઈ પડ્યો હતો.
હું ચૂપચાપ તેની પ્રતિક્રિયા જોઈ રહી હતી.
સોફા પરથી એકાએક ઊભા થઈ તે હૉલમાં આંટા મારવા લાગ્યો હતો. તે ગહન વિચારોમાં હતો.
‘સ્નેહા પ્રેમાને આપણા પ્રેમની ખબર છે?’ તેણે ચિંતાતુર ચહેરે મને પૂછ્યું.
મેં હાથ હલાવી મને ખબર નથી તેમ કહ્યું. મને શશીની ગભરામણ જોવાની મજા આવતી હતી. હું તેના સામું જોઈ મંદ મંદ મુસ્કુરાઈ રહી હતી.
તે બોલ્યો, ‘પ્રેમા કેટલા વાગે ઘરે આવવાની છે તેની તને ખબર છે?’
મેં કહ્યું, ‘ના.’
તેણે તરત તને ફોન જોડ્યો હતો. તારો મોબાઈલ ઘરમાં રણક્યો હતો. ‘ઓહ પ્રેમા તેનો મોબાઈલ ઘેર ભૂલી ગઈ છે’ કહી તેણે તેના હાથ ટેબલ પર પછાડ્યા હતા. મને ખૂબ મજા પડતી હતી. હું તેની પાસે આવીને ઊભી રહી. તે મારાથી દૂર હટી ગયો.
મેં કહ્યું, ‘રિલેક્સ બેબી. હું તને ખાઈ નહીં જાઉં. મારી નજીક આવ.’
‘નો..નો.. સ્નેહા. પ્લીઝ…કીપ અવે.’ કહી તે ઉતાવળે બહાર બાલ્કનીમાં ચાલ્યો ગયો.
હું બાલ્કનીમાં આવી તેની પાસે ઊભી રહી. તે ધ્રૂજતો હતો. મને હસવું આવતું હતું. તે ગભરાઈને બોલ્યો, ‘ચાલ અંદર જઈને બેસીએ.’
અમને બંનેને સાથે ઉભેલા કોઈ જોઈ જશે તેવો તેને ડર લાગ્યો હતો.
અમે અંદર આવી સોફા પર બેસી ગયાં. તે સામેથી વાતચીત કરતો ન હતો. હું જ સામેથી તમારા લગ્ન જીવન વિષે પૂછતી રહી હતી. તે તારા વખાણ કરતાં થાકતો જ ન હતો. રાતના બે વાગ્યા ત્યાં સુધી તે તારા વિષે જ બોલતો રહ્યો હતો. તમારી સુહાગરાતથી અત્યાર સુધીની તમામ વાતો તેણે મને કહી હતી. તે તને કટલો પ્રેમ કરે છે તે કદાચ તું પણ નહીં જાણતી હોય!
‘મારે ઊંઘવું છે’ તેમ કહી હું તારા બેડરૂમમાં જઈ તારા બેડ પર સૂઈ ગઈ હતી. મેં પારદર્શક નાઈટ ગાઉન પહેરી લીધું હતું. મારે તેને પથારીમાં ખેંચવો હતો. તે હૉલમાં જ બેસી રહ્યો હતો. મેં બૂમ પાડીને કહ્યું, ‘શશી,..પ્લીઝ અહીં આવીશ?’ હું તેને પ્રેમથી શશી કહી બોલવાતી હતી તે કદાચ તું જાણતી નહીં હોય!
તે હૉલમાંથી જ બોલ્યો, ‘શું કામ છે?’
‘અહીં આવે તો કહું ને?’
ઘણીવાર સુધી તે ન આવ્યો.
છેવટે તે સળવળ્યો. તેનો પગરવ સાંભળી મેં મારી આંખો બંધ કરી દીધી. તે બેડરૂમમાં દાખલ થયો. મને હતું કે તે હવે મારી પાસે પથારીમાં આવીને સૂઈ જશે. મારી આંખો બંધ હતી. તે પલંગ પાસે આવીને ઊભો રહ્યો. ધડકતા હૃદયે તે પથારીમાં આવે તેની હું આતુરતાથી રાહ જોઈ રહી હતી. એ.સી. ચાલુ હોવાના કારણે રૂમ એકદમ ઠંડો થઈ ગયો હતો. તે મને બ્લેંકેટ ઓઢાડીને રૂમની બહાર નીકળી ગયો.
તેણે જતી વખતે બેડરૂમનો દરવાજો બંધ કરી દીધો હતો.
હું સમજી ગઈ. મારા પ્રેમ કરતાં તેની તારા તરફની વફાદારી ઘણી બધી વધારે મજબૂત હતી.
આવો પ્રેમાળ અને વફાદાર પતિ પામવા માટે તને ખૂબ ખૂબ ધન્યવાદ.
સ્નેહાએ પોતાની વાત પૂરી કરી.
તેની રિટર્ન ફ્લાઈટ સવારે દસ વાગ્યાની હતી. તેને સવારે છ વાગ્યે એરપોર્ટ પર પહોંચવાનું હતું. તે તૈયાર થવા લાગી.
‘હું જાઉં છું.’ કહી હું નીકળી. તેણે મારી સામે જોયા વિના તેનો હાથ હલાવી મને બાય કહ્યું.
હું દરવાજે પહોંચી ત્યારે તે બોલી, “પ્રેમા....”
મેં પાછળ નજર કરી તેની તરફ જોયું. તે મને કઈંક કહેવા ઈચ્છતી હતી પરંતુ તે આગળ બોલી ન શકી. તે રડતી રડતી વોશરૂમ તરફ દોડી ગઈ.
***
હું ઘેર પહોંચી ત્યારે સવારના પાંચ વાગ્યા હતા. મારા નિંદ્રાધીન પુત્રને મેં ધીમેથી મારા બેડ પર સુવડાવ્યો.
શશાંક ગુસ્સાથી મારા તરફ જોઈ રહ્યા હતા. હું સમજી ગઈ કે તેમને આ બધુ ગમ્યું નહતું.
‘શશાંક કઈં કહેતા પહેલાં મારી વાત સાંભળી લો… પ્લીઝ.’
‘બોલ....’ તેમણે મારી તરફ વેધક નજર નાખી ગુસ્સાભર્યા અવાજે કહ્યું.
‘સ્નેહાને ચોથા સ્ટેજનું લંગ કેન્સર છે. તેની પાસે ખૂબ ઓછો સમય બચ્યો છે. હું મજબૂર હતી.’
‘વ્હોટ...ઓહ..!!’ કહી શશાંકે મારા ખભા પર તેમનું માથું નાખી દીધું. તેમના અશ્રુ મારો ખભો ભીંજવી રહ્યા હતાં.
મારો દીકરો જાગી ગયો હતો. તે મારા સામે જોઈ હસી પડ્યો. તેનું ભોળું હાસ્ય જોઈ મારા હૃદયમાં આખી રાતથી પ્રજળી રહેલો અગન ઠરી ગયો.
- આબિદ ખણુંસીયા (‘આદાબ’ નવલપુરી)
- 10/10/2022.