ગામડું
પનિહારી ભરતી એક સમંદર,
સ્વાદ ભળે છે હાથનો અંદર,
મા ભેગા બે બાળ રમે છે...
બેઠાં બેઠાં કેવા મંગળ.
બાપ ઊભો છે ઊંચે છાંયે,
રસ્તો આખો કિલકારી ગાયે,
કુણું કુણું ઘાસ ઉભુ છે...
છાપરું મોંઘું મોટા પાયે.
એ ગોધન બેઠાં સંગ અમારે,
હેતથી નીરખે કેવી નારી,
ઊંચેરો આધાર ઊભો છે...
જાણે બનતો ગામની બારી,
મોજ મલકની હોય મજાની,
વાત રહે ના કોઈ ક્યાં છાની,
એ કુદરતના કરતબ કેવા...
લે કહી દીધી આજ કહાણી.
- ભૂમિ પંડ્યા
