*શૉપિઝેન ચિત્રસ્પર્ધા: ૬*

🔯🔯🔯🔯🔯🔯

*લેખકનું નામ:-* વંદના વાણી

*વિભાગ:* ગદ્ય

*શીર્ષક:*  રેવા

*કૃતિ*   લઘુકથા

"કોઈ પાણી દેવાવાળુ છે કે? દીકરાને હોંશે પરણાવ્યો. પણ એવું નસીબ ક્યાં?" મણીમાની રાડ સાંભળી રેવાએ ઝાટકે પથારી છોડી.

નાનકાની સોડ છૂટી એટલે એણે ભેંકડો માંડ્યો. પાછી વળી, તેને  કેડમાં નાંખી પાણી ભરેલો લોટો મણીમાની બાજુમાં જઈ પટકી આવી.

સત્તરમુ પૂરું થયું કે તરત બાપે ભરેલાં ઘરમાં પરણાવી કે કોઈ દુઃખ ન પડે પણ આ તો નરક..  રોજનું! નાવણીયે ભરાઈ. પાણી સાથે પાણી વહી રહ્યું.

નાનકાને માંડ ઠેકાણે પાડ્યો તો ફરી,"વહુ,આઠ દિવસ કથા સાંભળવા જવાનું છે. વહેલું ભાણું પીરસજો."

દોડતી રસોડામાં ભરાઈ. કથાનાં નામે તેની દોડાદોડી વધી ગઈ. શરીર થાકનું પોટલું બની ગયું.

નવમાં દિવસે મણીમાની બૂમનો ભાસ થયો. ઝબકીને જાગી. તડકાએ એનાં ઉઠવાની રાહ જોયા વગર પોતાનું સામ્રાજ્ય પાથરી દીધું હતું. નાનકો નણંદ પાસે રમતો હતો. મણીમા રોટલા ઘડી રહ્યાં હતાં. 

"મા, આજે.. મને.." રેવા ગભરાતાં પાસે બેસી ગઈ.

દડા જેઓ રોટલો થાળીમાં પટકતા ચૂલાનો તાપ સરખો કરી મણીમા ટહૂક્યા,"કાલે હું રોટલા ઘડતાં શીખી! ઓછાં તાપે કાચો રહે પણ વધારે તાપમાં બળી જાય. હમજાયુ." 

નાવણીયે આજે પણ બે પાણી વહ્યાં. ફક્ત તેનાં રંગ બદલાયાં.

✡️✡️✡️✡️✡️✡️