अवकाळी पाऊस*    

 अवकाळी ह्यो पाऊस

  जवा गरजत येतो

धाक पडे मनामंदी

  हात उरावरी जातो 

                        गारा पडे भुईवर 

                        डोळे मिटूनिया जाई 

                        पीक झोपे शेतामंदी 

                         दृश्य डोयामधे येई              

पडे खोप्यावर धारा                                    

चिवचिवाट वाढला 

घेई पंखाखाली जीवं                                   

धारा अंगावरी झेलल्या   

                            सुटे वावटळ भारी 

                             घरटं कोलमडून पडे  

                             दया दाखवं दयाधना 

                              मनी घालती साकडे  

  लखलखाट करूनी 

  घनघोर बरसतो

  घरदारं ऊजाडूनी  

  मन तुडवूनी जातो  

                       असा कसा रे पावसा

                        तुले दया माया नाई  

                        जन होती सैरभैर  

                        उडे धरणीवरी त्राही

बरसून अवकाळी                        

 तुया रोष तू दावतो                                     

आता सुधर मानवा                                        

ना  त नाश संभवतो…!!!