લાગણી ની સવાર
ધૂળ જેવી વાતમાં વાંધા પડે,
સરવાળે સંબંધ એ મોંઘા પડે;
મોકળાશને નામ જે અળગા પડે,
આખરે આગળ જતાં જુદા પડે;
બે સમાંતર ચાલતા રસ્તા કદી,
ક્યાંય ના ભેગા મળે, છુટા પડે;
આમ અમથા આંગણે ડોકાય જે,
કેમ એ મોકા ઉપર મોડા પડે?
હાથની રેખા જોવી પુરતી નથી,
પીઠ પરના ઘાવ પણ જોવા પડે;
વાત આ,કયાં બધા સમજી શકે,
ચોતરફ છે ભીડ, તોયે પડઘા પડે;
લાડઘેલી, આ લાગણીને અનિલ
આંખ કાઢી શબ્દ બે, કહેવા પડે.
