આજે દિવાળી ના વેકેશનમાં ઘરે જવા બધા પોતાનો સામાન પેક કરી રહ્યા હતા. વાતાવરણ ખૂબ ખુશી નું હતું, આજે બધા પોત-પોતાના ઘરે જઈ રહ્યા હતા. આજે હોસ્ટલ માં છેલ્લો દિવસ હતો કાલથી કંઈ વાંચવાનું નહી કોઈ લેશન નહીં બધા આવા મોજ મસ્તી ના આવનારા દિવસો ના વિચારમાં હતા, આવા જ ઉત્સાહ માં માયા પણ હતી.

આજ એના પિતા એને ૬ વરસ પછી દિવાળી પર લેવા આવના હતા. જે આજે અંદમાન થી દિવાળી માટે ઘરે આવ્યા છે. જ્યાં તેઓ પુરાતત્વખાતા માં સંશોધનો કરે છે.

એક ભાઈ દરવાજા પાસે આવી ને ઉભો રહે છે. બધા થોડીવાર શાંત થઈ જાય છે, કોઈ પણ કશુજ બોલતું નથી ,બધા એક-બીજા ની સામું જુએ છે.

આવીને બહાર બેઠેલા દાદા ને કે "મારે માયા ને મળવું છે".

"તમે કોણ?" દાદા આવેલ ભાઈ ને પૂછે છે.

મુખ પર થોડું સ્મિત રાખીને "હું તેનો પિતા રામ."

દાદા મોટા અવાજ સાથે દરવાજ સામે મોઢું કરીને "બેટા માયા તારા પિતા તને લેવા આવ્યા છે".

હજી તો દાદા પૂરું બોલ્યા પણ ન'તા ત્યાંતો રૂમ માંથી પાયલ ની મધુર અવાજ સાથે દોડતી-દોડતી માયા આવી અને એના પાપા ને વળગી ને રડવા લાગી..

રડતા-રડતા...

"પાપા તમે હવે મને છોડી ને નહી જતા . તમારા વિના મને ગમતું જ નથી" આજે ૬ વર્ષ પછી માયા રામભાઈ ને જોઈ ને ભાવુક થઇ ને બોલી.

માયા ની આંખ માં આવેલ આસુ ને લૂછતાં રામ કે "દિકા હવે તને મૂકી ને ક્યાંય જવાનો નથી, મારી માયા ને મારી પાસે જ રાખીશ"

માયાને છાની રાખી ને સામાન લઈ ને રામભાઈ અને માયા ગામ તરફ નીકળે છે. રસ્તા માં માયા ને રામભાઈ એક બીજાની મજાક મસ્તી કરતા હતા..

માયા, રામભાઈ ની સામે જોય ને કહે "પાપા તમે મારી માટે ત્યાંથી શુ લય ને આવ્યા છો ?"

રામભાઈ કહે,"તારી માટે તો જે લઈ આવું તે ઓછું છે, ગામડે હાલ તને ત્યાંજ કહીશ''

એમ હળવાશની વાતો  કરતા બને ગામડે પહોંચે છે. ઘરે પહોંચતા રાત થાય જાય છે.

ઘર ની સાંકળ ખખડાવતા" એ કેતુ.. .એ કેતુ...

દરવાજો ખોલ..

અંદર થી દરવાજો ખોલી ને" મારી માયા આવી ગઇ, આવ અંદર આવ" .કેતુ દરવાજા પાસે ઉભી ઉભી બોલે છે

​

આટલા સમય પછી બધા ને જોઈ ને કેતુ ને પણ ખૂબ આનંદ થયો અને આંખમાં આંસુ આવી જાય છે.

ત્યાંજ રામભાઈ એને સાંભળતા કે છે "રેવા દે કેતુ બચાવી ને રાખ આ આંસુ તો હવે માયા ની વિદાય વેળાએજ બહાર આવવા જોઈ એ, હાલ હવે રડવા નું બંધ કરી ને અંદર ચાલ. જમવા નું પીરસ તારી આ માયા અને મને ખૂબ ભૂખ લાગી છે".

"હા તમે હાથ પગ ધોઈ લ્યો, ત્યાં હું જમવાનું પીરશું છું" બોલતી કેતુ રસોડા તરફ ગઈ.

જમી પરવારીને ફળીયા માં બધા બેઠા હતા .ગામડા ના શાંત વાતાવરણ માં ઠંડી પવનો ની લહર આવી રહી હતી. માયા, રામભાઈ ની પાસે જઈ ને વાતો કરતી હતી.

માયા રામ ભાઈ ના ખોળા માં માથું મૂકી ને સૂતી-સૂતી બોલીકે "પાપા તમે મારી માટે કઈ લાવ્યા હતા ને! "

"હા દિકા લય ને આવ્યો છુ ને."

"શુ છે પાપા? " માયા ઉતાવળે ઉભી થઇ ને બોલી.

રામભાઈ કંઈ બોલ્યા વગર રૂમમાં જઈ ને એક બુક લઈને આવે છે . એકદમ જુદી, બધી બુક થી અલગ કંઈક નવું જ હોય તેવી લાગી રહી હતી. વળી નામ પણ સોંથી અલગ હતું. રામભાઈ એ બુક આવીને માયા ને આપી.

"પાપા મારે રજા ચાલે છે મારે અત્યારે બુક નથી જોઈતી." એમ કરીને તે બુક તેની માં કેતું ને આપી ને મુકવાનું કહે છે.

"બેટા આ ખાસ બુક છે, તારી મુશ્કેલી માં કામ આવશે, જોઈતો લે " રામભાઈ થોડા ધીમા આવાજે માયા ને સમજાવતા બોલ્યા.

"ના પાપા હું તેને રજા ના દિવસો પછી જ વાંચીશ" એમ કહીને માયા રૂમ તરફ સુવા માટે જતી રહે છે.

કેતુ હાથમાં બુક ને ખોલવાનો પ્રયત્ન કરે છે ત્યાં જ રામભાઈ રોકે છે.

"આ બુક તારે ખોલવાની નથી.."

ક્રમશ...

રામભાઈ કેમ કેતુ ને બુક ખોલતા રોકે છે ??

શુ હતું બુક નું રહસ્ય.??

રામભાઈ પાસે ક્યાંથી આવી આ બુક??

લી. પારસ બઢીયા 

મો.૯૭૨૩૮૮૪૭૬૩.

​