१ बोटऱ्या...

एखाद्या ढिवराले
जाळ्यात सापडावा
बोटऱ्या
अगदी तसाच
माले सापडला धर्म.
माय म्हणते,
चाळणीनं चाळून घेतो
सूपानं पाखडून देतो
खळेगोटे आनं कचरा
कर्मकांडाच्या डस्टबीनमंधला.
मी मेणबत्ती घेवून
चाललो...
त्या तिकडं...
‘धर्माची विहीर नाय
विहार म्हणतेत त्याले
बुद्धही तिथेच न्हाले
बाबासाहेबही तिथंच पाणी प्याले’
पाह्यं त्या टपरीवरचे लोकं
फिदीफिदी हासतेत
चहा, कोल्ड्रींक्स पेत
वीस रूपयाची बिसलेरी
डोक्यावर शिंपडून नाचतेत.

‘माय,
तू डोक्यावर माठ घेवून ये...
या दुनियेलेच शुद्ध करून दे...
गोमूत्र नाही....
त्या चवदार तळ्याचं पाणी
शिंपून...’
ती म्हणाली,
‘फुल्यांची विहीर खोद रे अंगणात.’
म्या म्हणलं,
‘नाही वं माय
म्या पुढारी होवून
अगदूर विहारच बांधून घेतो.
जेथं भेटंल सनातनी
त्याच्या हातात बोटऱ्याच देतो....’

(बोटऱ्या - एक मासा प्रकार, तसेच हा शब्द झाडीबोलीत उपहासात्मक म्हणून वापरल्या जातो.बोटऱ्या सापडणे म्हणजेच आनंददायी कृती तर बोटऱ्या देणे वा निसटणे म्हणजेच दु:खदायक कृती त्यालाच पाडाव करण्याची कृती म्हणू शकतो.)