સુરતના રેલ્વે સ્ટેશન ઉપર કીમની બે બહેનપણીઓ ઘણાં સમય પછી ભેગી થઈ ગઈ. પરિણીત સહેલીઓના પતિ પણ જોડે જ હતાં. બંને એકબીજાના ખબરઅંતર પૂછે એ પહેલાં ટ્રેન આવી ગઈ એટલે તેઓ ટ્રેનમાં ચઢી ગયા. 
         પણ બંને સહેલી લેડીઝ ડબ્બામાં ચઢી અને એમના પતિ બાજુના જનરલ ડબ્બામાં ચઢયા. 
         આશાની બાજુમાં બેસતા સીમાએ પૂછ્યું, "તારું સાસરું તો વડોદરા છે ને તો તું અહીં કયાંથી ?"
         "મારી ફોઈના છોકરાના લગ્નમાં આવી હતી."
         "તો કેવું રહ્યું લગ્ન ?"
         "બો મજા આવી. ત્રણ દિવસ કેવી રીતે પસાર થઈ ગયા ખબર જ ન પડી ?"
         "હા, આપણે ખુશ હોઈએ છીએ ત્યારે સમય ઘણો જલ્દી વીતી જાય છે."
         "સાચી વાત છે સીમા. પણ તમે લોકો અંકલેશ્વરમાં રહો છો તું પણ લગ્નમાં આવી હતી કે શું ?"
         આશાનો સવાલ સાંભળીને સીમા ગુંચવાય. પછી તે થોથવાતી જીભે બોલી, "ન...ના, મારા પતિને કામ હતું જરા."
         સીમાના ચહેરા પરથી આશા જાણી ગઈ કે સીમાને કંઈક કહેવું તો છે પણ એને સંકોચ થાય છે. એટલે એણે વાત બદલતા પૂછ્યું, "આપણે અલગ ડબ્બામાં બેઠા છીએ તો આપણા પતિઓને એકબીજા જોડે ફાવશે કે ?"
         "એ બંને જૂના પડોશી છે એટલે ફાવશે જ ને ! પણ તારા છોકરાને તારા વગર ગમશે કે ?"
         "હા, એના પપ્પા જોડે એને ગમે."
         "સારું કહેવાય. બાકી છોકરાઓ માં જોડે જ રહે. કેટલા વર્ષનો થયો છોકરો ?"
         "રુદ્ર ત્રણ વર્ષનો થયો. તારા લગ્ન તો મારા કરતાં પહેલાં થયા હતા તો તારે કંઈ જ નથી."
         સીમા નિસાસો નાખતાં બોલી, "એ વાત કહેવા જ હું તને અહીં લઈ આવી હતી. પણ કહેતા જીભ નથી ઉપડતી."
         "તો કહી દે. મન હળવું થઈ જશે."
         "અમે ડૉક્ટર પાસે ગયા હતા."
         "તો શું કહ્યું એમણે ?"
         "હું હવે માં બની શકું એમ નથી." એમ કહી સીમા રડવા લાગી. 
         આશા સીમાની પીઠ પર હાથ ફેરવતા બોલી, "ભગવાનની મરજી આગળ આપણે શું કરી શકીએ ?"
         "ના, એ મારી ભૂલનું પરિણામ છે. લગ્ન પહેલાં નવરાત્રીમાં મળેલી છૂટમાં મેં મારી સીમા ઓળંગી હતી. પછી મારે ગર્ભપાત કરાવવો પડયો હતો.
          આવી જ વાત સીમાનો પતિ અક્ષય એના મિત્ર અને આશાના પતિ અજયને કરી રહ્યો હતો. 
         "લગ્ન પહેલાં નવરાત્રીની આઝાદીનો મેં ભરપૂર લાભ લીધો હતો. પછી પ્રેમિકાનો ગર્ભપાત પણ કરાવ્યો હતો. પણ મને કયાં ખબર હતી કે, મારી એ ભૂલની સજા મારી પત્નીને થશે ?"

સમાપ્ત.