103"मनीषा अजून किती दिवस धावणार आहेस तू या सगळ्या गोष्टींपासून? कधी ना कधीतरी तुला सगळ्या गोष्टींना फेस करावेच लागणार आहे. चार लोकांमध्ये जाऊन मिसळावे लागणार आहे. पुन्हा एकदा जॉब वर जावे लागणार आहे. पण तू आहेस की तुला फक्त घरात एका कोपऱ्यात बसून राहायचं आहे. असं केल्याने कसं चालेल मनीषा?" मनीषाची आई मनीषाला समजावण्यासाठी प्रयत्न करत होती.
मनीषा वय वर्ष 30 च्या आसपास.
असं काय घडलं होतं मनीषाच्या आयुष्यात? की ती सगळ्या गोष्टी सोडून घरात बसून रहात होती.
मनीषाचं वय बघता तुम्हाला एक साधारण अंदाज आला असेल.
तर मनीषा नुकतीच एका विचित्र नात्यातून सुटली होती.
ओळखीने ती त्या व्यक्तीच्या आणि ती व्यक्ती तिच्या संपर्कात आले होते. बघता बघता दोघेही एकमेकांच्या प्रेमात पडले. लग्नाचा निर्णय घ्यायची वेळ आली तसं मात्र समोरची व्यक्ती टाळाटाळ करू लागली.
मनीषा ने काही गोष्टी तिच्या मोठ्या बहिणीच्या कानावर घातल्या होत्या. त्यामुळे ही सुद्धा गोष्ट बहिणीला सांगितली. बहिणीने तिच्या नवऱ्याच्या मदतीने त्या मुलाची चौकशी केली. तेव्हा लक्षात आलं की, त्याचं ऑलरेडी लग्न झालेल आहे. बायको गावाकडे असते आणि हा शहरात. मनीषा ही त्याच्यासाठी फक्त सोय होती.
बहिणीच्या नवऱ्याने आपल्या पातळीवरती प्रयत्न करत पुरावे जमा केले. त्या सगळ्या गोष्टी त्याने मनीषा आणि त्या मुलाच्या समोर एकत्रच ठेवल्या. कारण नुसतं सांगून मनिषाला पटलं नसतच.
एकीकडे जिथे मनीषाला धक्का बसला तिथे दुसरीकडे तो मुलगा मात्र मनीषा माझ्या मागे लागली होती असं म्हणू लागला .
त्याचं ते सगळं बोलणं ऐकल्यानंतर मनीषाने तिथेच त्याला आपल्यातलं नातं संपलं असं सांगून जायला सांगितलं. तो रागा रागातच तडतडत निघून गेला.
त्यानंतर त्या दोघांचा एकमेकांशी काहीही संपर्क उरला नाही. रादर मनीषाच्या बहिणीने आणि तिच्या नवऱ्याने तशी काळजी घेतली. पण मानसिकरित्या मनीषावर जे आघात व्हायचे होते ते झालेच होते. दुखावलं जाणं, विश्वासघात होणं या सगळ्या गोष्टी कुठेतरी तिच्या मनावर खोलवर परिणाम करून गेल्या.
परिणामी गेले काही दिवस मनीषा सुट्टी घेऊन घरात बसून राहिली होती. तिचं हे नातं फारशा कोणाला माहित नसलं तरी लोक काय म्हणतील?कुणाला काय वाटेल? ह्या गोष्टींचा विचार तिच्या मनात पिंगा घालू लागला. घरात आता सगळ्यांना माहीत होतं. पण मनीषाची काही चूक नसल्याने सगळ्यांनी तिला समजून घेण्याचा पवित्र घेतला होता. तिने त्या नात्यातून, त्याच्या कटू आठवणींमधून बाहेर पडावं म्हणून सगळेजण प्रयत्न करत होते. पण मुख्य प्रयत्न तर मनीषानेच करण अपेक्षित होतं. आणि ती मात्र कुठेतरी अपराधीपणा घेऊन बसली होती.
वाचक मित्रमैत्रिणींनो , आपल्या बाबतीत अशा अनेक घटना घडत असतात. ज्यामध्ये बऱ्याचदा समोरची व्यक्ती चूक झाल्यानंतर सगळा ब्लेम आपल्यावर टाकून स्वतः नामानिराळी होते.
आपण मात्र त्या आरोपाला नकळतच स्वीकारतो आणि मग मानसिक पातळीवर त्रास होऊ लागतो. आपल्याला त्रास होऊ लागल्यावर मात्र आपली सगळ्यात पहिली भूमिका असते दुर्लक्ष करण्याची.
आपण आजारपण किंवा दुखणे मग ते शारीरिक असो किंवा मानसिक त्यांना टाळण्याचा प्रयत्न सगळ्यात आधी करतो. कारण आजूबाजूला तेच बघितलेले असते, सल्लेही तसेच मिळालेले असतात.
पण एका पॉइंट नंतर मात्र गोष्टी अवघड होतात....
अशा वेळी काय करायचं? ते खाली दिलेलं आहे...
Sit with it. sit with it. sit with it.
Even though you want to run.
Even when it's heavy and difficult.
Even though you are not quite sure of the way through.
Healing happens by feeling... Dr. Rebecca Ray
कितीही त्रास होत असला तरी ती भावना पूर्णपणे काढून टाकण्यासाठी आधी आपल्याला ती स्वीकारावी लागते.
- मला ह्या xyz व्यक्तीच्या ह्या वागण्याचा त्रास होतो आहे.
- कितीही पळून जावसं वाटलं तरी त्या गोष्टीला सामोरे जावे...आज नाही गेलो तर भविष्यात पुन्हा कधीतरी घूम फिरके ती गोष्ट कुठल्या ना कुठल्या रूपात समोर येणार हे नक्की... मग आजच सुरुवात करायची.
- गोष्टी अवघड असतात अशक्य नाही... त्यामुळे आपण प्रयत्न केले तर 99 टक्के त्रासातून सुटका होऊ शकते.
सो आधी प्रयत्न तर करू....
वरच्या quote मध्ये शेवटचं वाक्य आहे healing happens by feeling... ह्या वाक्यात सोप्या भाषेत सांगितल आहे.
"शारीरिक दुखण्यातून बरं व्हायचं असेल तर जसं कडू औषध, इतर ट्रीटमेंट घ्याव्या लागतात. तसच मानसिक पातळीवर गोष्टी बदलायच्या असतील तर त्या स्वीकारून त्यातून मार्ग काढण्यासाठी आपल्यालाच प्रयत्न करणे गरजेचे असते."
जाता जाता एकच सांगते , त्रासदायक प्रसंग, घटना, आठवणी, व्यक्ती ह्यांना टाळू नका. जितकं टाळण्याचा प्रयत्न कराल तितका जास्त त्रास होईल. त्यापेक्षा त्या गोष्टींवर नीट विचार करून ती भावना समजून घेत त्यावर उपाय शोधून तो त्रास कायमचा दूर करण्यासाठी प्रयत्न करा.
गौरी हर्षल
