120"आई, मी येतेय ह्या वीकेंडला. आणि माझा प्रोग्रॅम फिक्स आहे बरं का! आधी मी शॉपिंगसाठी जाणार आहे, तिथून एक बुक लॉन्च आहे, त्या नंतर वैदू सोबत लंच आणि मग दुपारी चारच्या आसपास घरी येणार. अँड देन....", शची नॉनस्टॉप बोलत होती.
"अग हो , हो थांब, जरा श्वास घे. ", तिला थांबवत रीमा म्हणजे तिची आई म्हणाली, " तू घरी येणार आहेस की तुझ्या पी ए ला तुझ्या अपॉइंटमेंट सांगत आहेस? ", रीमाने थोडं रागातच विचारलं.
"उप्स, साॅरी आई , एक्ससाईटमेंट मध्ये मीच बोलत राहिले. बट आय प्रॉमिस संध्याकाळ नंतर कुठेच जाणार नाहीये. घरीच असेन तुझ्या आणि बाबासोबत. ", शचीच्या आवाजात तिला तिची चूक कळली आहे हे जाणवत होतं.
"ओके , ठीक आहे, बघू. संध्याकाळी तरी किती वेळ तुझा पाय घरात टिकतो ते. ", रीमा हसतच म्हणाली.
दोघी मायलेकींनी संभाषण आवरतं घेत फोन ठेवला.
ठरल्याप्रमाणे शची शनिवारी सकाळीच लवकर घरी आली.
घरात पाऊल टाकत नाही तोच तिच्या बॉसचा फोन आला. आणि त्यावर बोलतच तिने नाश्ता केला. आवरून आईबाबांच्या गळ्यात पडून सॉरी म्हणतच तिने घर सोडलं.
मग पुढचा भरगच्च कार्यक्रम पार पाडत वैदू आणि तिने लंच केलं. आणि चार ऐवजी पाच वाजता शची घरी आली.
घरी आल्यावर ती इतकी थकली होती की कुणाशी काही न बोलता तिने सरळ बेडरूम गाठलं. आणि पुढच्या दहा मिनिटात स्वारी चंद्रावर पोहोचली.
संध्याकाळ तशीच सरली. तिन्हीसांजेला झोपून राहू नये म्हणून रीमाने तिला उठवलं आणि हातात चहाचा कप दिला.
गॅलरीत झोक्यावर बसून ती सूर्यास्त बघत होती. बघता बघता तिने शेजारी बसलेल्या रीमाच्या खांद्यावर हलकेच डोकं टेकवल.
"काय झालं पिल्ल्या?", रीमाने तिच्या कृतीतूनच ओळखलं होतं की काहीतरी बिनसलं आहे.
"आई, अस वाटत आहे की मी नुसती धावतेय. इट्स एन अन्एन्डींग रेस. आणि कितीही धावा काहीतरी मिस होतच आहे. बघ ना आज मी आणि वैदू बुक लॉन्चला गेलो होतो. तर समीर आणि आद्या म्युझिक कॉन्सर्ट मध्ये होते. त्यांना अस वाटल त्यांनी बुक लॉन्च मिस केला आणि आम्ही म्युझिक कॉन्सर्ट. कळत नाही काय चुकत आहे. " शचीने आपल्या मनात आलेलं आईला सांगून टाकलं.
" तुमचा गोंधळ कुठे होतो आहे माहीत आहे का शची ? तुम्ही सगळ्या गोष्टी मिळवायच्या मागे धावत आहात. आणि त्या धडपडीत हातात जे आहे त्याचा आनंद घ्यायचाच राहून जातोय. वास्तविक पाहता तुम्ही ज्या ठिकाणी नाही जाऊ शकत त्याचे अपडेट पुन्हा सोशल मीडियावर मिळतातच तुम्हाला. रादर तुमची पिढी लकी आहे त्या बाबतीत. मिस होईल असं काही नाहीये. पण तुमच्या प्रायोरिटी ठरत नाहीयेत. आणि तुम्हाला अस वाटत की काही तरी मिस होतंय. पण प्रत्यक्षात आता नाही तर थोड्या वेळाने तरी तुम्हाला सगळं एक्सैसिबल आहे. ", रीमा म्हणाली.
"खरंय आई तुझं. ही धावाधाव कुठेतरी थांबायला हवी. सुकून शोधायचा असेल तर थांबणे गरजेचे आहे.
ते म्हणतात न ,
One day at a time,
One step at a time,
One breath at a time...
#one_day_at_a_time
#3/365_days_of_selfcare
#स्वतःला_शोधताना
#गौरीहर्षल
गौरी हर्षल
